sobota, 11 sierpnia 2012

Epilog.- Parę słów od Angeliki.


Epilog.

Parę słów od Angeliki:

Nigdy bym nie przypuszczała że moje życie się tak zmieni. Zmieni na lepsze. Gdyby Weronika nie wyciągnęła  mnie na koncert One Direction, nie wiem co bym  teraz robiła.. Pewnie wszyscy się zastanawiają co się stało z nią, prawda ? Po prostu przestałam się z nią dogadywać i straciłam z nią kontakt. Nie było jej przy mnie gdy było mi ciężko i gdy cierpiałam z powodu śmierci matki. Po prostu o mnie zapomniała. Od kąt poznała Kate strasznie się zmieniła, nie poznawałam jej. Z czasem i ja zapomniałam o niej. Nawet nie wiem co teraz robi, czym się zajmuje i gdzie mieszka. Szczerze to nawet mnie to nie obchodzi.. Mam własne życie. I nie zamieniłabym go na żadne inne. 

Miałam wyjechać tylko na dwa miesiące do Londynu a zostałam już na stałe.
Nigdy bym nie przypuszczała że taka zwykła dziewczyna jak ja będzie spotykała się z kimś takim jak Harry.

Muszę przyznać że jestem cholernie szczęśliwa, dlaczego? Bo spodziewam się drugiego dziecka. Harry jeszcze nie wie że to dziewczynka, nie mogę się doczekać jego reakcji. Zawsze chciał mieć córkę. 

Mam nadzieję że miło wam się czytało to jak moje życie uległo zmianie, cieszę się że mogłam się tym z Wami podzielić.
Pamiętajcie, Warto mieć marzenia, kto wie, może kiedyś się spęłnią.
~Angelika.

_____________________________________
 Nie wiedziałam jak mam to zakończyć więc napisałam kilka słów od głównej bohaterki. Mam nadzieję że się spodobało ;P Czas się pożegnać z tym opowiadaniem. Cieszę się że mogłam się z Wami podzielić tym co gromadziło się w mojej głowie.
 Jeśli chodzi o drugi blog to postaram się już niedługo dodać nowy rozdział, przepraszam że zaniedbałam te blogi ale zrozumcie, są wakacje i trzeba z nich korzystać ;)
 Jeszcze raz dziękuję za wszystko ;P


 

13 komentarzy:

  1. Wspaniały ;D szkoda że koniec ;/ ale mam nadzieje że jeszcze zobaczymy coś nowego na twoim blogu :D

    OdpowiedzUsuń
  2. Świetny koniec! Chociaż szkoda, że to koniec :-/

    OdpowiedzUsuń
  3. http://up-all-night-karcia-sandra.blogspot.com/ - Zerkniesz . Super blog zaoberwowałam i licze na to samo :D

    OdpowiedzUsuń
  4. Opowiadanie było świetne, bardzo mi przykro, że to już koniec

    OdpowiedzUsuń
  5. Będzie dziewczynkaaa :D Ania. <3

    OdpowiedzUsuń
  6. oj jak mi przykro, że się skończyło.,ale fajnie.

    zapraszam do mnie.
    zapraszam do komentowania i czytania.Licze na komentarz. dzieki
    http://imaginy-one-direction-polska.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  7. Szkoda ze się skończyło, uwielbiałam to opowiadanie!

    ZAPRASZAM NA OPOWIADANIE O 1D I NASTOLATKACH, KTÓRZY WIODĄ NORMALNE ŻYCIE, DO CZASU... http://episode-of-skins.blogspot.com/
    ORAZ NA HISTORIĘ POŚWIĘCONĄ WILKOM I DZIEWCZYNIE, KTÓRA MA Z NIMI WIĘCEJ WSPÓLNEGO NIŻ JEJ SIĘ WYDAJE: http://boundary-forest-mystery.blogspot.com/

    BARDZO, ALE TO BARDZO PRZEPRASZAM ZA SPAM! :)

    OdpowiedzUsuń
  8. Niesamowity blog. Wczytałam się w niego, jak w żaden inny, choć przeczytałam ich naprawdę całą masę. Teraz lecę na tego drugiego i serdecznie zapraszam do mnie
    ifwecouldonlyturnbacktime1d.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  9. To było coś czego się nie da opisać moje uczucia podczas czytania tego tylko łkały. Płakałam na każdym kroku nie wiem czemu, uwielbiam cie .Mam nadzieję ,że trafie na jeszcze jakiś twój blog :) Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  10. Zostałaś nominowana do Liebster Award. http://nierealne-marzenie.blogspot.com/2012/12/liebster-award.html

    OdpowiedzUsuń
  11. Wlasnie przeczytalam cale opowiadanie.
    Podsumuje to jednym slowem:
    Placze.
    A ja rzadko placze jak czytam cos wesolego.
    Jesli jest smutne- wyje jak bobr a teraz to moj pierwszy raz.
    O moj boze to bylo takie piekne!
    Zaraz zajrze na twoj drugi blog. Cudownie piszesz!
    Pokochalam to opowiadanie i bardzo mozliwe ze do niego jeszcze wroce.
    Jesli tak bedzie - dam znac!
    A wiec do nastepnego!
    Iwona :*

    Ps. Jakbys zechciala zajrzec do mnie:
    u-n-i-one-direction.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń