Rozdział XXIII- Z punktu widzenia Harry'ego. cd.

Cała nasza piątka przyjechała do szpitala po Angelikę. Cieszyłem się że wraca.
-Cześć, jestem Harry Styles i zabieram Cię do domu.- przywitałem się z nią
-Bardzo zabawne.- zaśmiała się.
-Mieliśmy zacząć od nowa naszą znajomość. - wziąłem jej rzeczy i wyszliśmy z sali. Szliśmy długim korytarzem a Louis jak zwykle coś odwalał. Dawno nie widziałem żeby Angelika się tak śmiała, brakowało mi takiego widoku.

-Gdzie jest mój ojciec?- zapytała rozglądając się po mieszkaniu.
-Musiał wyjechać w delegację.- odpowiedział Liam.
-Masz szczęście bo będziemy się Tobą opiekować- zaśmiał się Louis
-Albo nieszczęście.- wtrącił Niall.
Nie odnajdowała się w "nowym" miejscu. Zaprowadziłem ją do jej pokoju. Zaczęła się po min rozglądać.
-Ooo to nasze zdjęcie.- wskazała fotografię.
-Jedno z moich ulubionych.- powiedziałem przyglądając się uważnie zdjęciu na którym się całowaliśmy. Już nawet nie pamiętam kto zrobił nam to zdjęcie.



                                                      Kilka miesięcy później 




Już od dwóch miesięcy się przyjaźnimy, ale ja już dłużej tak nie mogę. Brakuje mi jej czułości, pocałunków, tego jak mnie przytulała. Przyjaźń, przyjaźnią ale ja chcę czegoś więcej. Sama myśl że już nigdy nie będzie tak jak dawniej doprowadza mnie do szału. Tak bardzo chcę ją pocałować, ale muszę się powstrzymywać, najgorsze jest to że nie wiem jak długo tak pociągnę. Już nawet koncerty mi nie pomagają. Jeszcze niedawno gdy byłem na scenie zapominałem o wszystkim. Śpiewając izolowałem się od świata, byłem tylko ja i muzyka. A teraz gdy tylko w jakiejkolwiek piosence usłyszę słowo "Kiss" od razu kojarzy mi się to z Angeliką, z jej delikatnymi ustami.

-Vas Happenin Harold? - zawołał Zayn wyrywając mnie z zamyślenia.
-Mówiłem już że nie lubię jak mnie tak nazywacie.
-Nie bulwersuj się tak. Coś dziś jesteś nie w humorze.- zauważył Louis.
-A dziwisz się mu.- skomentował Liam.- Chłopie czas najwyższy pogadać z Angeliką. To już zbyt długo trwa. Przecież widać że coś między wami jest.- dodał.
W sumie to może Liam ma rację. I tak już gorzej być nie może. Nie mam nic do stracenia. W najgorszym wypadku pozostanie nam przyjaźń.
-Weź się w garść i działaj Harold- krzyknął Louis poprawiając mi włosy.- Ojj, wybacz. Zapomniałem że nie lubisz Harolda.- zaśmiał się.
Pokręciłem głową i już nie skomentowałem tego. Wychodząc usłyszałem jeszcze Louisa :
-Powodzenia Harold.. Cholera znowu zapomniałem.
Kierując się w stronę jej domu, układałem sobie różne wersje tego co chcę jej powiedzieć.

Zapukałem do drzwi.
-Dobra, dasz radę. Raz się żyje.- powtarzałem sobie w myślach.
Po chwili drzwi się otworzyły a w progu stanęła Angelika.
-O cześć. - przywitała mnie.
-Musimy pogadać.- oznajmiłem stanowczo i  wszedłem do środka.
-To już trwa zbyt długo. Nie umiem żyć z Tobą w przyjaźni. Chcę czegoś więcej.- zacząłem.
- Posłuchaj...- chciała coś powiedzieć, ale jej przerwałem.
-Daj mi skończyć. Zależy mi na Tobie i nawet nie zdajesz sobie z tego sprawy jak bardzo. Przyjaźń mi nie wystarcza.-mówiąc to zbliżałem się do niej coraz bliżej. Gdy byliśmy już dość blisko, ująłem dłońmi jej twarz i bez zawahania pocałowałem ją.
Myślałem że będzie chciała się wyrwać, przerwać to, ale nie protestowała. Odwzajemniła mój pocałunek.
-Wybacz. Już dawno chciałem to zrobić, ale bałem się Twojego odrzucenia.- dodałem po dłuższej chwili.
-Harry...- Jej oczy zaszkliły się.- Harry! Ja.. Pamiętam!- wykrzyczała a ja nie mogłem w to uwierzyć.
-Wszystko mi się przypomniało!- wyjaśniła.
Ze szczęścia podniosłem ją i zakręciliśmy się. 
-Kocham Cię. I przepraszam za wszytko.- dodała, a po jej policzku zaczęły spływać łzy.
-Nie masz mnie za co przepraszać. Jestem najszczęśliwszym człowiekiem na świecie!- otarłem jej łzy.
 Nic nie opisze tego jak się czuję. Teraz wszystko wróci do normy. Wiem, że tylko z nią mogę być szczęśliwy.
Teraz będę musiał nadrobić te kilka miesięcy. Muszę wymyślić jakiś pretekst by móc ją całować co chwilę.

__________________________________
Długo się zbierałam do dodania tego rozdziału, ale w końcu jest, yeahh! I co myślicie? Tak, wiem trochę krótki, ale tylko takie mi ostatnio wychodzą. xD.  Postaram się żeby następny był dłuższy ;)